Salta + Sayta Ranch 24 tem 27 okt

Na een korte stop in Tilcara zijn we doorgereisd naar Salta, onze eerste grote stad in Argentinië. Omdat we enkele dagen later terug langs Salta kwamen om door te reizen naar het Noord-Westen van Argentinië besloten we 2 nachten te verblijven 20 min buiten de drukke stad. Hier zaten we een beetje op de boerenbuiten zoals dat in België het geval kan zijn. Ook het weer was even heel Belgisch met grijze wolken en wat regen.

Na deze 2 nachten reden we iets verder zuidwaarts naar een typische Argentijnse paardenranch. We hadden deze paardenranch als tip gekregen van 2 Hollandse meisjes in Tupiza. De paardenranch noemde de Sayta Ranch met de eigenaar Enrique, waar het moto geldt: "Everything is possible with Enrique!" Meteen werd duidelijk dat deze ex-olieboorder wist wat hij deed. De kamers waren piekfijn in orde. We kregen zelfs een prive-badkamer zonder er extra te moeten voor betalen (die dag was het toch rustig). Verder zorgde hij er ook voor dat zowel het middagmaal (supersteak, gebakken patatjes, vele groentjes en een overvloed aan wijn) als het avondmaal (heerlijke spaghetti met weer een overvloed aan wijn) meer dan dik in orde was zodat je 2x heel verzadigd van tafel gaat. Met veel enthousiasme zorgde hij dat er geen stiltes aan tafel vielen en vooral dat we weer niet hetzelfde verhaaltje moesten afratelen. Ondertussen hebben we al genoeg verteld tegen mensen hoe onze vakantie eruit ziet.

Aahja, we hebben ook nog leren paardrijden. Dit was een stuk professioneler dan de 2uurtjes die we in Peru hadden geboekt. We kregen een echte "gaucho" mee die ons al na 5 min leerden hoe we in draf moesten gaan. Dit ging allemaal niet zo vlot als we hadden gedacht. Vaker leken we op een springbal te zitten dan op een paard. Verder leken de paarden alleen maar uit de startblokken te schieten wanneer de trainer zijn kusgeluidje maakte. Meermaals hebben we de paarden een tong gedraaid, maar geen van ons kreeg de dieren in beweging. Dit bracht dan ook hilarische momenten met zich mee waarbij Inne of Maarten plots 100m achterop gewoon stil stond. Nadat er toch wat progressie in onze rijkunsten kwam ging hij nog een stapje verder. 1 voor 1 mochten we, met de trainer naast ons, versnellen tot we in volle galop gingen. Dit was echt zalig! 

We vonden het beide jammer dat het al voorbij was, maar de volgende dag vertrokken we al naar Cafayate.